در یک غروب خنک پاییزی بود که برای اولین بار عطر مییابی وومن آناياکه را بر روی میز مشاهده کردم. بطری طلایی و عاجی آن با طراحی مینیمالیستیاش، بهگونهای بود که هر چشمی را مجذوب خود میکرد – اثری از هنر کلاسیک ژاپنی در دنیایی مدرن.
پس از اسپری کردن اولین قطرهها، رایحهای از هلوی آبدار و نرولی مرا به دنیایی دیگر برد. ترکیبی از ترنج و زنجبیل، با هر بار نفسی تازه، حسی از طراوت و شادابی را در محیط پخش میکرد.
اما آنچه مییابی وومن آناياکه را خاصتر میکرد، قلب عطری آن بود. با وارد شدن به لایههای میانی، بوی دلانگیز گل فریزیا و هلیوتروپ، با رگههایی از مریم ظرافتی خیرهکننده مییافت. درست همانطور که یک شاهکار هنری با دقت و ظرافت ساخته میشود، این ترکیبات نیز به گونهای طراحی شدهاند که هماهنگی بینظیری را پدید میآورند.
پایه عطری با ترکیب بینظیری از وانیل گرم، عنبر و چوب صندل، ردی ماندگار خلق میکرد. این ترکیب باعث میشود هنگامی که رایحه به انتهای خود میرسد، حس نارسی از راحتی و امنیت در شما باقی بماند. بوی مشک سفید، لطافتی همچون پارچهای ابریشمین برای پوست ایجاد میکرد.
فلکون این عطر نیز بینظیر بود. طراحی آن با خطوط منحنی و صاف که ظرافت و تمیزی را به نمایش میگذارد، ادای احترامی به هنر خوشنویسی و هویت فرهنگی ژاپن است. گیرا و قدرتمند، مییابی وومن آناياکه بهعنوان عطری برای زنان با وقار و شیک شناخته میشود – عطری که تجربهای فراموشنشدنی برای حواس به ارمغان میآورد.
زمستان
بهار
تابستان
پاییز
روز
شب