Tamango Leonard

توضیحات

در یکی از روزهای تابستانی سال ۱۹۷۷، وقتی که نور خورشید از لابه‌لای برگ‌های درختان به زمین می‌تابید، زنی با لباسی از رنگ‌های زنده و اندیشه‌ای متفاوت در خیابان پاریس قدم می‌زد. او به دنبال چیزی بود؛ چیزی که به وسوسه‌انگیزی روزهای نوجوانی‌اش باشد. در یکی از مغازه‌های کوچک و شیک، عطر تامانگو لئونارد را پیدا کرد. این عطر او را به دنیای دیگری برد؛ دنیایی که در آن حس‌هایش را با مراتبی از شادی و آرامش پر می‌کرد.

بسته‌بندی شیک و دسته‌گل رنگارنگی که روی آن نقش بسته بود، تنها قسمتی از جذابیت این عطر بود. چیزی در آن عطر بود که او را مجذوب کرد؛ مخلوطی از بوی تازه و سبز که با اولین اسپری به هوا می‌رفت و شکوفه‌های بهاری را تداعی می‌کرد. آن زن با بوی ادویه‌های گرمی که با رایحه‌ی دلپذیر ترنج ترکیب شده بود، سفرش را آغاز کرد.

وقتی عطر تامانگو لئونارد روی پوستش نشست، حس گل‌سرخی را داشت که تازه از باغی چیده شده باشد. قلب این عطر با گلی و مخملی بودن رایحه‌های زنبق و ارکیده، او را به دنیای بی‌پایانی از شکوفه‌ها برد. هر بار که او به این عطر فکر می‌کرد، حس می‌کرد که در گوشه‌ای از باغی پر از لیلیوم و میخک قدم می‌زند.

اما آنچه که این عطر را خاص می‌کرد، پایانی بود که در انتظارش بود. او که با رایحه‌های خزه بلوط و چوب صندل به آرامی به پایان می‌رسید. رایحه گرم لوبیا تونکا و کهربا، همچون یک پتو گرم در شب‌های خنک تابستانی بود.

این عطر، نقش‌آفرین لحظه‌های خاطره‌انگیز او شد. هر بار که به این شیشه می‌رسید، او به یاد آن روزهای روشن و شاداب می‌افتاد. عطر تامانگو لئونارد برایش چیزی فراتر از یک عطر بود؛ روایتگر داستانی بود که هر بار با هر اسپری، او را به دنیای خاص خودش می‌برد.